Waarom?
Grafische vormgevers die werkzaam zijn in de audio-visuele sector nemen voor hun ontwerpen steeds vaker hun toevlucht tot ‘standaard-deuntjes’ uit speciale databases op het internet, zoals Premiumbeat (geluidsfile 1). Daardoor gaan hun ontwerpen steeds meer op elkaar lijken en raakt het ‘avontuurlijke’ steeds verder uit zicht. Daar staat tegenover dat de hedendaagse avant-gardemuziek, ook wel MKM (modern-klassieke muziek) genoemd, in een heel kleine niche zit opgesloten, waardoor het grote publiek er eigenlijk niets vanaf weet.
Vanuit mijn expertise, enerzijds als grafisch- en mediavormgever met een achtergrond in de autonome (schilder-)kunst, en anderzijds als deeltijd-student aan de Schumann Academie met een voorliefde voor modern-klassieke muziek, vind ik bovenstaande ontwikkelingen buitengewoon betreurenswaardig. In het nog niet zo ver achter ons liggende verleden zijn immers de nodige voorbeelden te vinden van succesvolle samenwerkingen tussen beeldend kunstenaars en ontwerpers aan de ene kant, en musici en componisten aan de andere kant. Denk bijvoorbeeld aan Schönberg (afb. 1) en Kandinsky (afb. 2) die een innige briefwisseling hadden over de betekenis van klank en kleur, en die allebei spraakmakende opera’s maakten, of aan het succesvolle samengaan van Strawinksy’s Le Sacre du Printemps en Walt Disney’s Fantasia (afb. 3) , of aan de multimediale samenwerking voor het Poème Électronique (1958) in opdracht van Philips tussen Edgar Varèse en Le Corbusier (afb. 4), waardoor het hart van veel bezoekers van de wereldtentoonstelling in Brussel werd gestolen.
Met mijn onderzoeksproject beoog ik enerzijds grafische vormgevers in het audio-visuele domein ertoe te verleiden ter ondersteuning van hun producties gebruik te gaan maken van modern-klassieke muziek, waardoor die producties ‘spannender’ worden, en anderzijds de hedendaagse avant-gardemuziek uit het verdomhoekje te trekken en de aandacht te geven die zij volgens mij verdient.
Geluidsfile 1 – Premium Beat levert een dienst die de gebruiker zelf de mogelijkheid geeft even wat fragmenten aan elkaar te monteren en zijn producten afficheert met zinssneden als‘Building with a pulsing electric guitar introduction that leads to a bright Dance groove, featuring anthemic hand claps and an inspirational synth melody that creates a moodof pride.3‘ |
| Afbeelding 1 – Arnold Schönberg, Die Glückliche Hand, 1913, in de uitvoering van Pierre Audi, 2005 |
| Afbeelding 2 – Kandinsky, Der Gelbe Klang, 1909 -1914, in de uitvoering van Frank Zappa, 2014 Kandinsky streefde een synthetische esthetiek na, gebaseerd op een synthetische relatie tussen geluid, kleur, vorm en licht. Zijn schilderkunst was gebaseerd op een muzikale benadering, want kunst moest de respectievelijke ‘innerlijke geluiden’ representeren. |
| Afbeelding 3 – Walt Disney’s ‘Fantasia’, 1940, waarvoor le Sacre du Printemps van Stravinsky gebruikt werd. |
| Afbeelding 4 – La Poème Électronique, 1958, Edgar Varèse en Le Corbusier |