De samenwerking tussen geluid van German Popov (OMFO) en het visuele ontwerp van Vladimir Grafov is een gelukkige, zo blijkt uit hun presentatie ‘Girikh Graphics’ in de theewinkel Ψ-Garden. De vertoning is een reprise van hun bijdrage voor de opening van Azerbaijan’s Yarat paviljoen aan de Biënale van Venetië 2015.
Door Zsa Zsa Linnemann
German Popov
Zijn grootste passie is de samenwerking met kunstenaars en muzikanten uit de hele Eurazië; traditionele culturen en hun verbinding met kosmische metafysische krachten zijn zijn grootste inspiratiebron. OMFO wil westerse publiek laten kennismaken met wat hij beschouwt als de “intrinsieke modernisme van het Oosten”
OMFO werkt op het gebied van filmmuziek, vooral het creëren van soundtracks voor de video-installaties en performances van toonaangevende Kazachstan kunstenaar Almagul Menlibayeva, wiens werk is getoond op de Biënnale van Venetië dit jaar.
De video’s hieronder laten de reprise zien in de theewinkel met de bijdrage aan de biënale.
De uitnodiging kondigde een multi-sensorische ervaring aan met: 3D-acoustics, light & imagery processing, rare fragrances and transformative snacks & drinks. Het had het meest weg van een gesammtkunstwerk met geluid, muziek, samengesteld uit samples van bijvoorbeeld klavecimbelmuziek uit de barok, traditionele oriëntaalse (Japans) en vocale muziek, noise en eigentijdse muziek, abstracte beeldanimatie, geur en smaakbelevingen. Het resultaat was een betoverend sprookjes landschap.
Interview
Daarnaast werd er een bijdrage te gehore gebracht van OMFO, shō-bespeelster Naomi Sato, percussionist Tursunkhan
en Valekriy (gong en bellen). Ze speelden Japanse muziek. Naar aanleiding hiervan heb ik Naomi geïnterviewd. Ik vroeg haar of ze het zou beschrijven als een gesammtkunstwerk, wat ze beamend beantwoorde. Smaak, geur en beeld waren belangrijke toevoegingen voor de sfeer en gaven context aan de muziek. Ik ben haar vergeten te vragen waarom ze het zo zag. Daarnaast wilde ik van haar weten of de muziek zelf gecomponeerd was of een bewerking had ondergaan. Ze vertelde dat het Japanse hofmuziek betrof uit de middeleeuwen en uitgevoerd op de oorspronkelijke instrumenten. Ze beschreef me haar shō, een instrument dat uit verschillende rieten bestond, legde me uit hoe het werkte en hoe het instrument behandeld diende te worden. Het betrof muzieklijnen die een ongeveer een kwartier kunnen duren, hetgeen erg lang is in verband met de benodigde ademhalingstechniek en dat het instrument vervolgens eerst boven een warmtebron gedroogd moet worden alvorens het weer te kunnen gebruiken. Ik was erg benieuwd naar de partituur, gezien het feit dat in het westen middeleeuwse muziek een totaal andere notatie kende dan het huidige. In verband met mijn eigen belangstelling hoopte ik op een spannende grafische weergave. Het bestond uit beschrijvende Japanse karakters. Ze lijken niet direct bruikbaar als inspiratiebron voor een eigen grafisch werk waarover ik fantaseer waar het gaat om een het maken van een design-gerelateerde partituur.
Program
1. Gathering around Displays of Evanescent Beauty
2. Sunset liturgi
3. Elegant music
4. Picnoleptic intermezzo
5. Laser-generated girikh graphics (special presentation, after Venice Biennale 2015)
6. Isotopic nocturnes – voices of Nantan meteorite
Ψ-Gardeners
Lize-Marie Sneep – Ikebana
German Popov – sound, music
Vladimir Grafov – laser graphics
Naomi Sato – shō
Teresa Maria Diaz Nerio – snacks
Evelina Domnitch – the way of tea
Tursunkhan – percussive “picnoleptics”
Valekriy – gong, bells