Zaterdag 7 november 2015  in het Weeshuis van de Nederlandse Muziek “The Book of Strings & Slides” van componist Wilbert Bulsink, live gespeeld door EnsembleCaméléon, Sebastiaan Kemner & Brandt Attema.

Trefwoorden zijn in dit werk voor mij innovatie binnen hedendaagse muziek en het feit dat componist aangeeft dat het werk een boek zou kunnen zijn, een ander medium dan waarvoor of waarin het geschreven is. Daarin ligt een intuïtieve parallel met mijn onderwerp. Binnen grafisch ontwerp wordt muziek vaak gebruikt om een boodschap kracht bij te zetten. Wanneer er een vervreemding plaats vind, iets onverwachts gebeurt levert dat vaak innovatie op. Het toepassen van dat mechanisme is wat ik vaak benoem met gelaagdheid. Doordat twee media als het ware samensmelten – wat vaak gebeurt in het geval met grafisch ontwerp en muziek of geluid – en er ontstaat daarbij een andere, nieuwe beleving in plaats van dat het een (de muziek), het ander (het ontwerp) slechts benadrukt en bevestigd. Wat ik interessant vind aan dit werk is dat Bulsink als het ware in de kleinste ruimte tussen de akkoorden gekropen is. Het resultaat is zoals hieronder beschreven inderdaad ongelooflijk mooi, alsof je een bloem van binnenuit ziet groeien. De bloem is in deze context het boek geworden waarnaar hij verwijst. Deze  poëtische ervaring is wat ik als gelaagd zou kunnen benoemen.

“The Book of Strings & Slides” is in 2011 geschreven en bestaat uit acht delen: een index, een inleiding en zes hoofdstukken. ‘Het is aan de luisteraar te oordelen wat de inhoud van het boek is. Het kan een thriller zijn, of misschien korte verhalen, of lange verhalen, poëzie, een kookboek, of nog iets heel anders. Misschien bevat het boek enkel afbeeldingen’, aldus Bulsink over zijn werk.

De goede lezer ziet in het werk van Wilbert Bulsink microtonale verschuivingen van het ene naar het andere op consonant klinkende akkoord.
Wat maakt het zo lastig?
We schuiven van akkoorden in normale stemming naar akkoorden in microtonale stemming. Sommige spelers schuiven naar beneden en sommige spelers naar boven en de te schuiven afstanden verschillen enorm van instrument tot instrument.
Maar het resultaat is net zo verbluffend beeldschoon als vervreemdend: als het lukt is het magisch.