Bourriaud is een Franse hedendaagse jonge filosoof. Binnen onderzoek over autonomie vertegenwoordigd hij een jongere generatie. Aangedragen door Dianne om het huidige debat op te zoeken.
Bourriaud neemt op zeer degelijke wijze de kunsthistorie door om het belang aan te tonen van de veranderingen sinds begin 90-er jaren. Waar tijdens de middeleeuwen de kunst zich vooral tot God verhoudt, vanaf de Italiaanse Renaissance de relatie zich opent met het fysieke (humankind and the object) is hedendaagse kunst beland in het intermenselijke, relationele.
Waren vanwege grote vraagstukken als arbeidsomstandigheden, werkeloosheid en industrialisatie, sociale utopiën en revolutionaire hoop de onderwerpen waarom kunst zich bekommerde, begin jaren 90-en verschuift dat naar alledaagse micro-utopias: hoe kunnen we beter leven binnen bestaande condities. Bourriaud doet dat aan de hand van talloze voorbeelden waarbij het gaat om sociale interactie: participatie, het samenzijn (events) en performances. Daarbij noemt hij dat de plek en de duur veranderende condities zijn waarin het getoond wordt. Namelijk, waar voorheen kunst in principe – behalve binnen de openingstijden van een museum – voor langere periodes bereikbaar was, is het nu de kunstenaar die de bereikbaarheid van zijn kunst tov zijn publiek bepaald maar ook beperkt.
De evoluerende, maar vooral de succesvolle beeldende kunst in de 90-er jaren komen rijkelijk aan bod, en de kunstenaars die Bourriauds opvoert lijken zonder uitzondering allemaal glansrijke carrières via het museale en galeriewezen te (hebben) doorlopen, waarbij Bourriaud zelf initatiefnemer is van tenminste een spraakmakende tentoonstelling waar hij niet over raakt uitgepraat. Misschien dat het aan dat laatste ligt waarom hij binnen zijn betoog niet toekomt aan de vraag wat de veranderende rol is van de musea binnen hedendaagse kunst en hoe zij daarop inspelen? En wat betekent dit voor het inkomen en de maatschappelijke rol van beeldend kunstenaars die zich binnen dit veld manifesteren? Ook ben ik geen uitspraken tegengekomen over de verschuiving binnen het begrip autonomie niet tegengekomen, tenzij je erg tussen de regels door kunt lezen. Opvallend is overigens dat geen van de kunstenaars in het Stedelijk Museum van Amsterdam te zien waren en een enkeling in het Boymans.