De Player was mijn belangrijkste ontdekking op Art Rotterdam. Een andere wel hele mooie was Raymond Meeks en die kreeg ik voor mijn verjaardag, maar daar zal ik het hier niet verder over hebben.
Het was fantastisch om bij De Player onvervalste en geslaagde samenwerkingen tussen ontwerp en noise te vinden. Er zaten echt prachtexemplaren bij. Hieronder zal ik ze allemaal laten zien. Ik heb eindeloos met een jonge ontwerper staan praten die handen en voeten te kort had om alles uit te leggen. Er was slechts een enkele artiest bij die ik kende (Gert Jan Prins). Veel LP’s zijn kwamen in samenwerking tot stand tussen musicus en ontwerper. Vaak, zo begreep ik, slaat de musicus zelf aan het ontwerpen.
Opvallend is daarnaast de visueel geweldige website, een gelaagdheid van beelden, typografie en bij iedere LP is het geluid in volle glorie aanwezig, alhoewel je bij zo’n uitbarsting van creativiteit een innovatievere manier van het beluisteren van de opnames zou verwachten. De site is een bron waar erg veel te vinden zal zijn op dit gebied en waar je rustig een dagje voor uit kan trekken.
Eindelijk heb ik niet alleen voorbeelden maar zelfs bewijzen gevonden dat samenwerking tussen noise en grafisch ontwerp mogelijk zijn. Wanneer het op het autonome vlak bestaat, moet het ook mogelijk zijn om ideeën en gedachtegoed te vertalen naar het toegepaste vlak. Zo is het altijd nog gegaan. De Player is gezien hun ervaring op in hun hybride veld een aantrekkelijke partner voor mijn onderzoek. Tijdens mijn bezoek kwam toevallig Florian Cramer langs, hij was de avond ervoor net bestuurslid geworden. Misschien dat hij me wegwijs kan maken in hoe ik De Player zou weten te interesseren.
Zie ook http://studiozenz.nl/master/bespreking-job-en-deanna-stations-04-03-2016/
Het bijzondere van onderstaande exemplaar is dat hij in een serie gemaakt is in verschillende kleuren: rood, blauw en geel. De gaten in de ‘pizzadoos’ corresponderen geloof ik met de glanzende metalen schijfjes of een soort noppen aan de buitenste rand van de LP. Alle noppen tesamen – van de hele serie – vormen samen een partituur.
Each record has a shifting one-note drone (i believe i used D, F#, A, G#) that gets turned on and off by a magnetic sensor. the magnets for the sensor ride on top of the record players platter – the circular movement being used as a sequencer. the final installation will have 12 vinyls – a complete octave.1
Vragende naar een visitekaartje kreeg ik onderstaande single in mijn handen geduwd. Ik mocht hem meenemen.
1 bron: Releases, Principium 2.0, http://deplayer.nl/releases/principium-20 auteur onbekend