Pub Crawl van Marclay zou je compositie van video en audio kunnen noemen: hij werkt min of meer als een componist door de collageachtige manier van beeld- en audiomontage. Als je het hebt over creatief gebruik van Visual Music, over wat synthese van beeld en geluid aan impact kan hebben zònder dat we nu hoeven te kijken naar structuren en sfeerbeelden van abstracte vormen maar naar ‘real live-opnames’, het tegenovergestelde van abstractie dus, dan is Pub Crawl wel een heel krachtig voorbeeld. Je kan er van alles bij in je hoofd halen: drinkgelag, een aanklacht, een feest, straatvuil, duurzaamheid, anti-establishment, massaconsumptie, noem maar op.

Hier wordt wat mij betreft duidelijk wat de mogelijke meerwaarde kan zijn van geluid (je zou het zomaar avant-gardemuziek kunnen noemen) voor ontwerp of audiovisueel. Het onderscheidt zich van veel videowerken  doordat het geluid ontleent wordt uit de opnames zelf, en dat Marclay de opnames al lopend, bewegend door de straten, tikkend en schoppend tegen blikfval, in de actie zelf dus, maakt. In zijn film RECORD PLAYER verteld hij dat hij sterk beïnvloed is door de punkbeweging, de energie en de directheid ervan.